↯ผู้ชายจังไรขอแต้บไข่เพื่อเธอ (2) : intro

ผมมีความฝัน..

เสียงดนตรีบรรเลงคลอเบาๆท่ามกลางบรรยากาศที่แสนสวยงาม โถงขนาดใหญ่สีขาวปลอดถูกประดับระรานตาไปด้วยสีครีมและสีทองดูเข้ากัน มิสเซิลโทลช่อใหญ่ถูกแขวนไว้อยู่ที่ผนังด้านบนสุดของตัวโบสถ์ ละไล่ลงมาด้วยผ้าซีฟองสีขาว ริบบิ้นสีน้ำตาลอ่อน เค้ก7ชั้นก้อนใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง น้ำแข็งแกะสลักและกรอบรูปวางอยู่ประปราย เหล่าผู้คนสวมชุดด้วยเสื้อผ้าสีขาวเรียบหรู ในมือถือแก้วทรงสวยกันคนละแก้ว ต่างคนต่างสนทนากันอย่างออกรส 

แต่แล้วเสียงเซ็งแซ่นั้นก็เป็นอันต้องหยุดลงเมื่อทุกคนต่างไปให้ความสนใจบริเวณหน้าประตูทางเข้า ปรากฏร่างของคนตัวสูงที่เอื้อมผลักประตูไม้โอ๊คเข้ามาพร้อมกับเบี่ยงตัวหลบให้ชายหนุ่มที่ตัวเล็กกว่าเดินเข้าไปก่อน ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มอบอุ่น ก่อนมือเล็กจะวางลงบนมือหนาแล้วเดินไปพร้อมๆกัน

ทั้งโบสถ์เงียบกริบราวกับต้องมนต์สะกด เสียงรองเท้าหนังสองคู่ก้าวกระทบพื้นไปตามจังหวะ แต่ถึงกระนั้น ..เสียงหัวใจก็ยังดังกว่า

ขาเรียวยาวก้าวขึ้นบนแท่นพิธี ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้กับคนตัวเล็กแล้วออกแรงรั้งมือเล็กให้ก้าวขึ้นมาพร้อมกับเขา ก้อนเนื้อใต้อกซ้ายเต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมา ทั้งสองมือที่จับกันชื้นเหงื่อจนเปียกไปหมด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังจับกันไว้แน่น

“ปาร์คชานยอล กับบยอนแบคฮยอน ท่านทั้งสองต้องการจะแต่งงานกันด้วยความสมัครใจใช่หรือไม่ “

“ครับ “

“เมื่อแต่งงานกันแล้ว ท่านทั้งสองพร้อมที่จะรักและดูแล ยกย่องให้เกียรติกันและกันตลอดชีวิตใช่หรือไม่ “

“ครับผม “

“โดยที่ท่านทั้งสองมีเจตจำนงที่จะสมรสกัน ขอให้ท่านจับมือขวาของกันและกันและแสดง ความสมัครใจ ต่อหน้าพระเป็นเจ้า และพระศาสนจักรของพระองค์”

สิ้นเสียงบาทหลวง มือหนาบรรจงจับมือที่ชื้นเหงื่อของคนตัวเล็กขึ้นมากุมไว้ช้าๆ บีบมันอย่างแผ่วเบาเพื่อให้กำลังใจพร้อมกับจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวยที่รื้นไปด้วยน้ำตา ก่อนจะเอื้อนเอ่ยวาจา

“ผม ปาร์คชานยอล ขอรับบยอนแบคฮยอนเป็นคู่ชีวิต และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ ทั้งในยามทุกข์และยามสุข และจะรักแบคฮยอนจนกว่าชีวิตจะหาไม่ “

กล่าวออกไปชัดถ้อยชัดคำอย่างไม่ลังเลโดยที่สายตาคมยังไม่ได้ละออกไปจากม่านกลมของคนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ฝ่ามือเล็กบีบตอบกลับมาก่อนที่ริมฝีปากบางจะเม้มเข้าหากันเบาๆ ผ่อนลมหายใจออกผ่านปลายจมูกรั้นเบาๆเพื่อเรียกความกล้า

“ผม บยอนแบคฮยอน ขอรับปาร์คชานยอลเป็นคู่ชีวิต และขอสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ ทั้งในยามทุกข์และยามสุข และจะรักชานยอลจนกว่าชีวิตจะหาไม่ “

“บยอนแบคฮยอน คุณจะรับปาร์คชานยอลเป็นสามีของคุณอย่างสมัครใจหรือไม่ “

“ระ .. รับครับ “ แก้มใสแดงระเรื่อ ก้มหน้าหลบรอยยิ้มมุมปากของคนตรงหน้า

“และปาร์คชานยอล คุณจะรับบยอนแบคฮยอนเป็นภรรยาของคุณอย่างสมัครใจหรือไม่ “

“รับครับ”

ผมมีความฝัน..

และถึงแม้ความฝันของผมจะแฟนตาซีไปสักหน่อยก็ตาม..

“ไอยอล “

“... “

“สัดชานยอล! “

“เอ่อ รับครับ !!! “

“มึงไหวปะเนี่ย “

“ระ .. รับครับ “

“รับอะไรของแม่งวะ ?“

“โถ่ไอควาย มันละเมอ มึงนี่ก็คุยกะแม่งเป็นเรื่องเป็นราวเลย ปลุกมันดิ้ “

ได้ยินเหมือนเสียงของใครบางคนกำลังคุยกันอยู่ข้างๆกกหู ผมขมวดคิ้ว จำได้ว่าไม่ได้เชิญเพื่อนเจ้าบ่าวที่ไหน ไอพวกเหี้ยนี่มาเสือกอะไรกะงานแต่งผมวะเนี่ย อีกนิดเดียวจะได้ขึ้นหออยู่แล้ว ผมหันไปมองหน้าแบคฮยอนที่ยืนงงเป็นควายเอ๋ออยู่ตรงหน้าผม นึกงงว่าจากชุดสูทสีขาวครีมที่มันใส่อยู่แม่งเปลี่ยนไปเป็นกระโปรงหางเครื่องสีบานเย็นตั้งแต่เมื่อไหร่ งานแต่งงานเริ่มอลหม่าน ผมโดนบาทหลวงผลักจนเซหล่นจากแท่นพิธี ก่อนที่มีดเล่มยาวจะถูกควักออกมาจากกระเป๋าวิเศษที่หน้าท้องแล้วพุ่งเข้ามาที่กลางอกของผม ผมหลบได้ทัน ไอ้แบคหายไปแล้ว เหลือแต่ตัวผม กับบาทหลวงที่ตอนนี้กลายร่างเป็นปีศาจสิบหกตา ภาพฉากหลังที่เป็นโบสถ์หายไป กลายเป็นตึกร้างเก่าๆแทน แหวนในมือถูกสับเปลี่ยนเป็นปืนไรเฟิลขนาด79มม กับสไนเปอร์ที่สะพายบ่าอยู่อีกสองกระบอก ดูขัดกันกับชุดว่ายน้ำที่ผมกำลังใส่อยู่ตอนนี้

อิเหี้ย !!!!!!!

อันนั่นล่ะเค้าเอิ้นมกหม่ำ

มกหม่ำละก็อันใหญ้ใหญ่

          เมื่อคืนล่ะฝันได้กินมกหม่ำwow

ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น งานแต่งงานล่มไปเพราะเหตุใดผมก็ไม่ทราบ ผมยืนหนีบไข่อยู่อย่างเคว้งคว้าง กวาดตามองไปทั่วก็ไม่เจอแม้แต่เงาของไอ้แบค อนาคตภรรยาของผมที่กำลังจะเป็นอยู่ในอีกไม่กี่นาทีนี้ แต่ไม่มีเวลาให้ได้คิดทบทวนอะไรมาก โซ่ตรวนอันยักษ์ถูกเหวี่ยงลงเฉียดร่างของผมไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น เสียงขู่คำรามของบาทหลวงดังก้องไปทั่วทั้งตึก และถึงแม้กางเกงว่ายน้ำมันจะคับจนรัดไข่ไปนิด แต่สัญชาตญาณของผมบอกให้วิ่ง

วิ่งงงงงงงงงงงงงงง แฮรี่ วิ่งงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!

ได้ยินเหมือนเสียงรอนพูดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ไม่รู้ว่ากูไปเปลี่ยนชื่อเป็นแฮรี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ยังดีที่ไม่มีเฮอร์ไมโอนี่หรือแฮกริดเสร่อเข้ามาร่วมแจมด้วย กางเกงในที่ใส่อยู่เสียดสีพวงไข่ผมจนเจ็บในขณะที่กำลังวิ่ง เจอหมาหนึ่งตัวนอนอาบแดดอยู่ใกล้ตู้โทรศัพท์ ผมกระโดดหลบ แต่ไม่พ้น

“โครมม!!! เอ๋ง!“

สะดุดหมาเป็นอะไรที่เจ็บมาก แต่เจ็บกายหรือจะเท่าเจ็บใจ วินาทีนี้คงไม่มีใครควายไปกว่าผู้ชายหน้าตาดีธรรมดาๆคนหนึ่งที่ชื่อปาร์คชานยอลอีกแล้ว หมาตัวนั้นร้องลั่นเป็นแนวร็อคเมนทัลแล้วบินหนีไปต่อหน้าต่อตา ปืนไรเฟิลในมือหลุดกระเด็นออกไปไกลเกินกว่าจะคว้า แต่จับดูที่หัวยังมีหมวกกะแว่นตาว่ายน้ำคาอยู่ ตัวผมเปียกโซกจนเริ่มจะหนาว โหเหี้ยนี่แม่งเรื่องอะไรกันวะเนี่ย

“ไอสัดมันไม่ยอมตื่น “

“มึงตบมันดิ “

ได้ยินเสียงนั้นอีกแล้ว มันงุ้งงิ้งอะฮรุ้งอะฮริ้งอยู่ข้างๆรูหูผมจนนึกรำคาญ แต่กวาดตามองดูไม่ยักกะมีใคร ผมงงไปหมดแล้ว รู้สึกเหมือนตัวเองใกล้จะประสาทหลอนเต็มที ผมกอดตัวเองไว้แล้วหดขาเข้ามา รู้สึกเหมือนมีใครมายุ่มย่ามวุ่นวายกับร่างกายของผม

“ผั้วะ!!!!!!!!!!! “

“โอ้ย! สั้ด! กูเจ็บ! “

สัมผัสได้ถึงแรงตบหนักๆตรงหนังหัวจนเหงือกสั่น ผมลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ ฉากตึกร้างหายไป เหลือแต่กองผ้ากับแปรงทาสีและกระดาษแข็งแผ่นเล็กๆเป็นร้อยๆแผ่น ไอ้ไคกับไอ้ฮุนกำลังนั่งเงยหน้ามองผมด้วยสายตาแปลกประหลาด คลำๆดูตามตัว ผมไม่ได้กำลังใส่เสื้อสูทหรือชุดว่ายน้ำ แต่กลับเป็นชุดนักศึกษาที่เปียกเหงื่อจนเริ่มจะเหม็นเปรี้ยว บอกแล้วให้ใช้ดาวน์นี่ไม่มีใครเชื่อ

อ่าวแสรด สรุปเมื่อกี้กูฝัน

ไม่มีทั้งบาทหลวง ไม่มีทั้งไอ้แบค ไม่มีแท่นพิธีหรือปืนไรเฟิล ไม่มีการแต่งงงแต่งงานอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น มีแต่กองกระดาษสับปะรังเคและเชือกป่านอีกม้วนใหญ่ๆที่ผมและเพื่อนๆจำได้ว่านั่งทำมันมาตั้งแต่บ่าย เนื่องจากอีกสองวันจะเปิดเทอมและจะต้องมีการรับขวัญนรุ้งใหม่นิดๆหน่อยๆ รุ่นพี่มากสปิริตอย่างพวกผมเลยต้องมานั่งตากยุงคิดกิจกรรมทำอุปกรณ์กันอย่างที่เห็น ผมถอนหายใจแล้วทิ้งตัวนั่งลงที่พื้นตามเดิม ยกมือขึ้นลูบหน้าให้หายมึน

“เป็นห่าไรของมึงวะ รับไร “ ไอ้ไคถาม เงยหน้าขึ้นจากแผ่นกระดาษที่กำลังตัดอยู่พร้อมกับเอากรรไกรชี้หน้าผม

“รับไรวะ.. เปล่า “ ผมยืดตัวตรงพลางขมวดคิ้ว ภาพไอ้แบคในชุดสูทสีขาวลอยมาปะทะเบ้าหน้า

“แต่เมื่อกี้หน้ามึงแบบหวานเยิ้มมากเลยนะกูเห็น น่ออ .. รับครับ “ กรรไกรที่ชี้อยู่ที่สันดั้งของผมถูกลดระดับลงก่อนที่ไอ้ไคจะหันไปกุมมือกับไอ้ฮุนพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้ม ปั้นหน้าตอแหลพูดประโยคหลังด้วยน้ำเสียงกระแดะเพื่อล้อเลียนผม 

“รุกครับ แสรด 5555555555555555555555555 ขัมแปรบ“

“พวกเหี้ย!!! “

ไอ้ฮุนนี่แม่งก็เป็นลูกคู่ดีเหลือเกิน เห็นแม่งอ้าปากหัวเราะเอาฟันถากหน้ากันแล้วผมก็ทนดูไม่ได้ ยันขาถีบสีข้างมันไปคนละทีก่อนจะลุกเดินกระฟัดกระเฟียดราวกับกระเทยป่าที่เพิ่งแตกเนื้อสาวไปห้องน้ำ จิกมือเข้ากับอ่างล้างหน้าอย่างแค้นเคืองพลางถอนหายใจอย่างแรงจนถุงลมในปอดสะเทือน ใช่ดิ ก็พวกมึงได้อยู่ด้วยกันละนี่ แล้วกูล่ะ คือบ่าววีมาเอง โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเลมาก หล่มพัดหล่มเพไปตามกระแส ขอนไม้อ่อนแอจะไปไหน้ไกล.. พอเถอะ เดี๋ยวคนอื่นเขาจะรู้ว่ากูลาว เอาจริงๆคบไม่คบนี่ค่าแม่งก็เท่ากันเลย ไอสัด อุตส่าห์ฝันว่าได้แต่งงานกะไอ้แบคละ กูก็นึกว่าจะได้โซเดมาคอมกันอย่างเป็นทางการสักที ที่ไหนได้ ฝัน แสรด แสรดดดดดด ดีๆ

ก้มวักน้ำล้างหน้าที่อ่าง อิอ่างเหี้ยนี่ก็ไม่รู้จะเตี้ยไปไหน แถมแม่งเล็กกะปิ๊ดนึง ไม่เหมาะกับคนใหญ่ๆอย่างผมเลย นี่กูแทบจะลงไปนั่งขัดสมาธิอยู่ละถ้าไม่ติดว่าพื้นมันเปียก ผมเงยหน้าขึ้นหลังจากที่ล้างหน้าจนน้ำเปียกไปถึงเสื้อ กระจกไม่มี

“อ่าว “

อันที่จริงมันมีแต่บานเทาจิ๋มแมลงสาบ นี่ถ้าไม่บอกกูนึกว่าพะแนงหมูเลยนะเนี้ย วางโง่ๆอยู่ตรงตำแหน่งริมซ้ายตรงกับหัวนมผมพอดี เดือดร้อนกูต้องถอยหลังแล้วย่อตัวลงเพื่อส่องสะเบ้าหน้าตัวเองในกระจกนั้นอย่างยากลำบาก หันซ้ายหันขวาให้เห็นครบทุกองค์ประกอบบนใบหน้าอันหล่อเหลา ไอสัด แค่หูกูยังไม่พอเลย

ครืดดด 

ได้ยินเหมือนเสียงขูดครืดของบานประตูเหล็กและเสียงน้ำหยดติ๋งๆอยู่ในห้องน้ำห้องท้ายสุด ผมชะงักไปเล็กน้อยแล้วเงี่ยหูฟัง และถึงแม้เค้าจะร่ำลือกันมาว่าห้องน้ำในตึกคณะนิเทศศาสตร์ของผมนั้นผีเฮี้ยนมากขนาดไหน แต่ตอนนี้กูไม่กลัวและ

“ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝาก หัวนม บ่มความเกรียนฝากไว้ตัวเอากลับไปไข่ให้เก็บรักษา ..“

ผวาหลังแทบแอ่นเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองดังสั่นในกระเป๋ากุงเกงลิง ผมถอนหายใจเฮือกเพื่อปลอบขวัญตัวเองก่อนจะล้วงมันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เกรงว่าถ้าช้ากว่านี้อาจจะถึงจุดสุดยอดได้เพราะอานุภาพของแรงสั่นสะเทือน

สำหรับคนที่มีแฟนไม่ค่อยรับโทรศัพท์ลองซื้ออิเครื่องเหี้ยนี่ไปให้แม่งใช้ดูนะครับรุ่นนี้สะเทือนมากจริงๆ ณจุดๆนี้ ซัมซุงหีโร้5555หน้าจอทัชสกรีน นอกจากจะใช้แทนไวเบรเตอร์ได้แล้ว ยังสามารถถ่ายรูปดูหนังฟังเพลงซักผ้าและปั่นจักรยานไปซื้อกับข้าวแทนคุณได้อีกด้วย ถือว่าคุ้มเลยรุ่นนี้พี่ปาร์คขอแนะนำ

“สวัสดีคร้า เลขหมายที่ท่านเอิ้นบ่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาโทรมาใหม่ภายในสิบนาที ทางเรามีของสมนาคุณและโปรโมชั่นลดแลกแจกแถมมากมาย ณ จุดๆนี่ข่า.. ขิง ตะไคร้ ใบมะกรูด และสำหรับเครื่องนวดบริหารเต้านมและพวงไข่ปัจจุบันอยู่ที่ราคาสองหมื่นสี่พันเก้าร้อยเก้าสิบบาท หากคุณโทรมาภายในสิบนาทีนี้ สองหมื่นสี่พันเก้าร้อยเก้าสิบบาทเราไม่ขาย เราขายสามหมื่น ขี้เกียจทอนกันเลยทีเดียวค่ะ ณ จุดๆนี้ ขอบคุณข่า ตรึ่งตรึงตรึ้ง ”

ฝากโทรศัพท์ไว้ที่อิเพื่อนเหี้ยสองตัวนี่ทีไรไม่เคยได้กลับคืนมาอย่างปกติ ผมส่ายหัวรัวๆตามแบบฉบับรว็อคเกอร์ รีบสไลด์จอรับสายแล้วแรปรัวทันทีพลางดัดเสียงให้เล็กแหลมเหมือนคอลเซนเตอร์ เห็นเบอร์แปลกก็เกรียนกลับไปซะหน่อย แม่งบ่อยละเงี้ยชอบมีคนโทรมาหาคนชื่อเปี๊ยกทุกที บอกกี่ครั้งแล้วนี่ไม่ใช่เปี๊ยก นี่พี่ปาร์คนะฮาร์ฟ ทำไมมึงกะอิเปี๊ยกนี่ไม่นัดกันก่อนจะโทรจะได้ไม่เดือดร้อนคนอื่นเขา เซ็งจริงๆ

“(เอ่อ .. ฮัล.. ฮัลโหลครับ) “

“สั่งแก๊สบ้านไหน เข้าซอยลึกไม่ไปส่งนะน้อง พี่ติดส่งรถ ..“ ผมตอบ

“(สัดชานยอล กูเอง) “ ปลายสายตอบเสียงต่ำ ผมขมวดคิ้ว เอาหน้าจอโทรศัพท์มาเบิ่ง

“อ่าวแฟน HelloHi 55555555555555555555555555 “

“(ขำเหี้ยไรนักหนา.. อยู่ไหน) “

“อ่อ ..อยู่กะกิ๊ก!! กิ๊กเพียบเลย ฮัลโหล วู้ว หึงแมะ “ ผมเดินเซไปกอดเสาหน้าห้องน้ำ ยืนบิดไปบิดมาเหมือนคนเป็นสันนิบาตแดกอยู่อย่างนั้น คุยทอสับกะแฟนไรกูเขิง >_<

“(ไม่หึงอะสัด เอาดีๆอย่าไร้สาระ )“ ไอ้แบคตอบ ถึงกับหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“โถ่ ไมอะ ไมต้องดุด้วยอะ อยู่มอ มาทำงานที่คณะ มีระ “

“(ไม่มีอะ )“

“แน่ะ คิดถึงอะดิ “ ผมอมยิ้ม ยืนหนีบไข่แล้วบิดไปมาด้วยความขวยเขินอยู่คนเดียวเงียบๆ แอบแหย่เสาข้างๆด้วยความที่นึกว่าเป็นไอ้แบค(ท่าทางจะเป็นเอามาก) ไอสัดนิ้วถึงกับงอ 55555555555555555ขัม มันต้องกำลังเขินผมอยูเหมือนกันแน่ๆเลย

“(หลงตัวเองว่ะไอห่า ไม่มีไรและ ไปทำงานต่อได้ละ )“

“แจร้ คิดถึงนะครับ ไว้กูกลับคอนโดละโทรไป “

หยอดไปอีกสามสี่มุขก่อนจะวางสาย ถึงแม้ว่าอิอ้วนมันจะไม่ค่อยรับมุขผมเท่าไหร่ก็ตาม ผมสอดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะก้าวออกไปจากห้องน้ำ แต่เสียงที่ได้ยินตั้งแต่เข้ามาตอนแรกก็เรียกให้ผมต้องหันกลับไปดูอีกครั้งด้วยความสงสัย

แอดดดด

เสียงเหมือนเสียงประตูครางดังออกมาจากบานประตูห้องน้ำห้องสุดท้าย ผมปรายตาเหล่มองนิดๆ ก่อนจะหันไปส่องกระจกแล้วเช็ตผมให้เข้าทรง ยักไหล่เกร๋ๆเดินออกมาแบบชิวๆ กูไม่กลัวและ มาดิ กูจะขอหวยให้เลยไอสัด จะได้มีตังไปขออิอ้วนมันแต่งงานซะที

คล้อยหลังผู้ชายที่หน้าตาดีที่สุดในโลกไป (ยังไม่เลิกอวย) ประตูบานสุดท้ายถูกเปิดออกช้าๆ พร้อมกับเจ้าของร่างที่เดินออกมาเงียบๆอย่างระมัดระวัง ร่างหลังบานประตูถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มประหลาดปรากฏที่มุมปาก

 ___________________________________________________________