“ผมแค่ไม่อยากเห็นคุณต้องเจ็บอีกแล้ว”
“ไม่ต้องพูดแล้ว”
สิ้นสุดประโยคนั้น ริมฝีปากที่พร่ำพูดก็ถูกปิดทับด้วยอวัยวะเดียวกันจากคนตัวสูงกว่า ริมฝีปากหยักบดเบียดจูบซับเอาความรู้สึกหวาดกลัวและเสียใจออกไปจากคนตัวเล็กจนหมด เหลือเพียงความอบอุ่นที่มอบให้ ลอยวนอยู่ทั่วในความรู้สึก ลิ้นร้อนกวาดไล้กลีบปากนิ่มเป็นการขออนุญาต และริมฝีปากเล็กก็ยอมเปิดทางให้เรียวลิ้นนั้นเข้าไปลิ้มรสหวานภายในแต่โดยดี
ใบหน้าคมเอียงเล็กน้อยเพื่อปรับองศา นิ้วเรียวสอดเข้าที่กลุ่มผมนุ่มและท้ายทอยรั้งให้รสจูบนั้นแนบแน่นยิ่งขึ้นไปอีก สองมือบางกำแน่นอยู่ที่ขอบกางเกงของจงอิน รู้สึกวาบหวามจนแทบจะยืนไม่อยู่เมื่อฝ่ามือซุกซนเริ่มจะโอบไล้ไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย
ประคองคนตัวเล็กให้นอนเอนหลังลงบนโซฟาตัวใหญ่ ก่อนเลื่อนตัวขึ้นไปทาบทับอย่างแผ่วเบา เท้าศอกไว้ไม่ให้กดน้ำหนักลงไปกับคนด้านล่างมากจนเกินไป ริมฝีปากหยักป้อนจูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่การจูบเพื่อปลอบประโลม หากแต่เป็นการจูบเพื่อแสดงความรัก นุ่มนวลจนแทบจะหลอมละลาย
เสียงเครื่องปรับอากาศทำงานเงียบๆ กระดุมเสื้อเม็ดเล็กถูกริดออกไปจนหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ริมฝีปากร้อนไล่จูบซับตั้งแต่ลำคอลงมาถึงแผ่นอก ไม่มีการขบเม้มใดๆให้เด็กหนุ่มรู้สึกเจ็บปวด อบอุ่นทุกครั้งที่ริมฝีปากคู่นั้นลากผ่าน
“อื้อ ..”
และแล้วคนด้านล่างก็ต้องหลุดครางเสียงสั่นออกมาด้วยความไม่เคย เมื่อริมฝีปากคู่เดิมเลื่อนมาหยุดอยู่ที่แผ่นอกขาว ส่งลิ้นร้อนตวัดเลียยอดอกสีอ่อนที่ชูชันล่อสายตา ขบดูดจนแผ่นอกบางแอ่นเชิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เซฮุนหลับตาปี๋ ยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงน่าอายของตัวเอง
ท่อนเนื้อซุกซนไล้เลียลากไปถึงหน้าท้องแบนราบ เย้าแหย่แอ่งสะดือสวยจนเซฮุนรู้สึกเสียววาบไปทั้งกาย จงอินยืดตัวขึ้นมาจูบเขาอีกครั้ง ส่งมือหนาลงมาเกี่ยวเอาขอบกางเกงถอดออกไปจากเรียวขาขาว
“ฮื่อ”
สองขายาวหนีบเข้าหากันแน่นด้วยความเขินอาย หากแต่ก็ต้องอ้าออกอย่างเก่าเมื่อคนด้านบนจับมันให้เกี่ยวไว้กับเอวสอบ สองมือยกขึ้นปิดหน้าเมื่อใบหน้าคมคายค่อยๆก้มต่ำลง จุมพิตแผ่วเบาที่จุดอ่อนไหวที่สั่นระริกด้านหน้า ก่อนใช้ริมฝีปากครอบครองมันลงไปจนสุด ความอุ่นร้อนโอบล้อมกายเล็ก ห่อริมฝีปากขยับรูดขึ้นลงให้เด็กน้อยของเขารู้สึกดี เซฮุนครางฮือ สองขานุ่มแทบจะหนีบใบหน้าอีกคนไว้หากมือหน้าไม่คอยจับมันแยกออก
รู้สึกกลัวอยู่ไม่น้อยเมื่อความอุ่นร้อนนั้นผละออกไป ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนต่ำลงไปอีกจนใจดวงน้อยกระตุกวูบ ริมฝีปากอบอุ่นคู่เดิมบรรจงจูบแผ่วเบาลงบนช่องทางที่ปิดแน่น นั่นยิ่งทำให้เซฮุนรู้สึกอายยิ่งขึ้นไปใหญ่
“อ๊า..”
สะโพกมนลอยหวือ เมื่อเจ้าชิ้นเนื้อซุกซนที่เปียกชื้นแตะเลียตรงส่วนนั้น และพยายามดันเข้ามาเพื่อเปิดทาง เขาไม่อยากทำแล้ว รู้สึกกลัวแล้วก็อายไปหมด เขินจนไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน แม้แต่มือตัวเองก็รู้สึกว่ามันเกะกะไปหมด ได้แต่จิกลงบนโซฟาด้วยความเกร็ง
จนกระทั่งรู้สึกว่ามันชุ่มฉ่ำพอที่จะให้อะไรบางอย่างสอดเข้าไปได้แล้ว ใบหน้าคมผละออกจากส่วนนั้นแล้วส่งยิ้มอ่อนโยนกลับมาให้ ไม่ใช่ยิ้มที่ดูเหมือนล้อเลียนให้เขาอายยิ่งขึ้นไปอีก หากแต่เป็นรอยยิ้มที่เพิ่มความมั่นใจให้กับคนด้านล่าง
นิ้วเรียวแตะเบาๆที่ช่องทางอ่อนนุ่ม ค่อยๆสอดลึกเข้าไปช้าๆอย่างใจเย็น เขารู้ดีว่าเซฮุนต้องเจ็บ และคิมจงอินก็ไม่ได้ใจร้อนอะไร ขยับเล็กน้อยก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปเพิ่ม เด็กน้อยของเขาร้องเสียงหลงเมื่อปลายนิ้วยาวแตะสัมผัสเข้าถูกจุด
“จะ ..จงอินครับ”
คว้าต้นแขนแกร่งแล้วบีบแน่นด้วยความกังวล เมื่อก้านนิ้วยาวถูกถอนออกไป ความรู้สึกโหวงแปลกๆเข้ามาแทนที่ กระทั่งรู้สึกถึงส่วนปลายของแก่นกายร้อนที่ถูไถอยู่ที่ปากทาง เซฮุนเริ่มจะไม่มั่นใจแล้วว่าแบบนี้มันจะดีสำหรับเขาทั้งคู่
ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่โน้มใบหน้าลงไปมอบจูบแผ่วเบาที่หน้าผากมน จับฝ่ามือขาวที่ชื้นเหงื่อนั้นประสานกันไว้อย่างให้กำลังใจ ก่อนจะค่อยๆสอดกายเข้าไปช้าๆ
“ฮื้อ ..”
เด็กน้อยของเขาร้องไห้ซะแล้ว จะบอกว่าร้องไห้ก็คงไม่เชิง หยาดน้ำใสคลอหน่วยและร่วงลงมาตามแก้มขาว ฟันคมกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อสะกดกลั้นความเจ็บ โผเข้ากอดอีกคนแน่น
“ชู่ว .. เด็กดี”
สอดแขนเข้าช้อนแผ่นหลังบางแล้วรั้งมากอดไว้ทั้งตัว แก่นกายใหญ่ดันเข้าไปได้ในที่สุด ความอุ่นร้อนและคับแน่นโอบรัดเขาอย่างเต็มรัก รู้สึกเสียววาบจนแทบจะเสร็จเสียให้ได้ จงอินขบกรามแน่น ค่อยๆขยับเข้าออกทีละนิดเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัว
“ฮะ .. อ๊า”
เสียงหวานครางสั่น เสียวสะท้านไปทั่วร่างเมื่อคนด้านบนขยับกระแทกเข้ามาเร็วขึ้น แทบหลอมละลายเมื่อสายตาคู่คมจับจ้องมายังเขา ใบหน้าน้อยเอียงหลบ ไม่กล้าสู้กับสายตาร้อนแรงคู่นั้น
กระทั่งช่วงจังหวะสุดท้ายมาถึง สะโพกสอบขยับเข้าออกถี่รัว เด็กหนุ่มได้แต่ครางลั่นไม่เป็นภาษา ปลายเท้าจิกเกร็งและลอยเคว้ง ริมฝีปากบางอ้าค้าง กายเล็กผวาเฮือกก่อนจะปลดปล่อยน้ำนมขาวขุ่นสีบริสุทธิ์ออกมา เช่นกันกับของเหลวอุ่นร้อนจากคนด้านบนที่ฉีดพุ่งเข้าไปในร่างของตน
“ฉันรักเธอ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น